|
||||||||
“ How Southern Rock should sound and feel… “ De muzikale reis van Robert Jon (Burrison) & the Wreck begint in februari 2011 als de band debuteert met ‘Fire Started’, een blues rock album met country en classic rock invloeden. Ze doen al snel de wat live ervaring op tijdens een eerste tour door de Verenigde Staten, brengen regelmatig nieuw materiaal uit en, als ze door Europa touren, betekent het (Ge)Varenwinkel Festival 2017 in Herselt -noem het de plaats waar het voor hen hier begon- een serieuze springplank voor hun EU-populariteit. In februari van 2011 richt Robert Jon Burrison zijn eigen band, The Wreck op. Zes maanden later hebben ze er al een eerste tournee opzitten en nemen ze hun debuutalbum op. In de zomer van 2012 touren ze opnieuw en in 2013 trekken ze in Hollywood de Swing House opname studio’s in, om met producer Warren Huart (Aerosmith) en geluidsingenieur Philip Allen (Adele) hun eerste EP ’Rhythm Of The Road’ op te nemen. De master tape van het album werd gemaakt door Robert Vosgien (Smashing Pumpkins, No Doubt). Anno 2020 is ‘Last Light on the Highway’ al hun vijfde studio album. Het indrukwekkende nieuwe album, opgenomen in de Verenigde Staten en Australië werd in eigen beheer geproduceerd. De elf nummers zijn door de band zelf geschreven. Muzikaal gezien overweegt overduidelijk de Southern Rock, zoals we die kennen van bands als Lynyrd Skynyrd en Little Feat. Het is erg moeilijk om “uitschieters” te kiezen uit een album met vele schitterende dingen. De opener “Oh Miss Carolina” was de éérste single van het album waarmee deze OC-rockers hun nieuwe album met succes promootten. Het bezingt de kameraadschap die er in de groep met ups en downs leeft. “Work It Out” is het eerste nummer met blazers en achtergrondzang waardoor het een soul etiket krijgt. Het bezingt de liefde die eindeloos is, als de juiste partner gevonden wordt. De saxsolo bevestigt dit. In “Can’t Stand It”, een nummer geinspireerd door de Eagles, zit veel frustratie en verwarring als gevolg van het alleen te komen staan. Hoogtepunt is hier het samenspel van Henry James en Robert Jon. “Tired of Drinking Alone” behoeft niet veel woorden. Laat Henry’s slide gitaar alles rustig bezegeen. In “Do You Remember” wordt er terug gekeken naar de “goeie oude tijd” en in “This Time Around” wordt er gezocht naar dingen om een beter mens te worden. Met een indrukwekkend riff opent James de agressieve rocker “Don’t Let Me Go” en besef je weer wat een sterke rock band The Wreck is. “One Last Time” is het nummer dat het meest terug in de tijd gaat. Erg grungy en seventies! Na de (h)eerlijke harmonieuze ballade “Gold” inclusief de knappe solo van James, volgt nog “Last Light on the Highway Pt. 1 & Pt. 2”. Luister naar het nummer als naar een compositie. “Pt. 1” is een prachtig (kort) deel met akoestische gitaar en mysterieuze zang, die we van Robert Jon niet gewoon zijn. “Pt. 2” neemt je meer dan zes minuten mee op reis door stijgende gitaarsolo's en riffs die op en neer bewegen. Er worden fragmenten van Radiohead tot Pink Floyd, Deep Purple en Steely Dan gebruikt die laten horen, hoe diep ze lopen. De tekst gaat over het leven dat muzikanten leiden en die altijd bereid zijn om verder te gaan, om hun droom na te jagen. Als songwriters en muzikanten nemen ze ons in de finale mee in een rit waarvan we nooit dachten dat we die konden rijden. Opnieuw is ‘Last Light on the Highway’ een absolute aanrader voor fans Robert Jon & the Wreck én van goed gemaakte, eerlijke rock, met veel Southern flair. De Europese tour (met 44 data) die in mei en juni gepland was zou deze release promoten en zou ook het onderwerp zijn van de opnames van een nieuw dubbel live-concert dubbel album. Alles werd om gekende Covid-19-beperkingen gecanceld en uitgesteld. Hopelijk is uitstel géén afstel! “ Again ‘Last Light on the Highway’ is an absolute must for fans Robert Jon & the Wreck and of well-made, honest rock, with a lot of Southern flair… “ (ESC for Rootstime.be) Eric Schuurmans
Album track list: Album line-up: Discography Robert Jon & the Wreck: |
||||||||
|
||||||||